 |
Ilustracja do tekstu: Marta Baranowska
Zegar ze stajni DG
|
Nauka jeździectwa wymaga od adepta tej pięknej, lecz wymagającej sztuki, wiele wysiłku zarówno intelektualnego, jak i psychicznego. Okazuje się bowiem, że aby dobrze "poczuć" się z końmi, należy dać temu odpowiedni czas. Jeździectwo to współcześnie jeden z nielicznych obszarów zawodowych, w którym aby reprezentować swoją wiedzą i doświadczeniem stopień mistrzowski (i nie chodzi tu o zawody jeździeckie) należy mieć wiele lat różnorakich doświadczeń hippicznych. Dobry trener jeździectwa to trener, który zazwyczaj ma już swoje, jak to się mówi, biologiczne lata. Wtedy właśnie może dzielić się ze swoimi studentami tym, czego sam nauczył się poprzez doświadczenie i na czym zjadł przysłowiowe zęby. Posiada bowiem rozpoznanie dydaktyczne, ma umiejętności jeździeckie, które również ewoluowały przez całe lata, by osiągnąć odpowiednią krystalizację. Wie, jak reagować na zagrożenia, oraz zna doskonale obszar rozpoznania zagrożeń. Wtedy może odpowiednio wcześniej ustrzec swoich studentów przed popełnianiem takich czy innych błędów.
Jeździectwo jest obszarem zawodowym, w którym wiek ma znaczenie i to na plus. Sama osobiście spotkałam na świecie wielu wspaniałych trenerów, nadal czynnych, którzy mieli ponad osiemdziesiąt lat. I naprawdę byli znakomici w nauczaniu.
Dla miłośników sztuki jeździeckiej i jej adeptów czas to również ważne zagadnienie. Nie wolno się w hippice spieszyć i popędzać całego procesu nauki. Od studentów wymaga to również dużej pokory, potrzeby sięgnięcia do głębokich rezerw psychicznych. Bo szybkość przyswajania wiedzy jest wprost proporcjonalna do jej utrzymania. Im szybciej i pobieżniej zostaje przyswojona, tym szybciej zostaje też zagubiona bądź zapomniana.
(DG)
Komentarze
Prześlij komentarz